دنیای من و آدم کوچولوها – بهترین

رژیا پرهام – تورنتو

به دخترک می‌گویم:

– ممنون که روز پنجشنبه قبل از رفتنت اون‌قدر مهربون بودی و گفتی که دلت می‌خواد من باشی، چون خیلی دوستم داری.

می‌خندد و می‌گوید:

You’re welcome, Razhia!‎ 

(خواهش می‌کنم، رژیا)

همچنان که پی بازی‌اش می‌رود می‌گوید:

You are the best!‎

(تو بهترینی!)

ذوق‌زده‌ام که این‌قدر برایش خاص هستم و ترجیح می‌دهم بماند که صحبت کنیم. می‌گویم ممنون… و می‌پرسم:

– دیگه کی بهترینه؟

پر از انرژی و با خنده می‌گوید:

You, my mom, my daddy, my sister, all of my neighbors, and all the people around the world!‎

(تو، مادرم، پدرم، خواهرم، همهٔ همسایه‌هامون و همهٔ آدم‌های گوشه و کنار دنیا!)

منتظر هر جوابی هستم غیر این یکی که زیادی کلی و پرجمعیت است! به خودم غر می‌زنم که مجبوری از بچه سؤال بی‌جا بپرسی؟ 

دخترک نگاهم می‌کند و با همان لحن شاد اضافه می‌کند:

And you are still the best!‎

(ولی تو هنوز بهترینی!)

به او می‌خندم و توی دلم می‌گویم «بله خانوم می‌دونم، من و هفت، هشت میلیارد نفر دیگه همه با هم…»